Na nieboskłonie myśl Kopernika
wstrzymała obroty Słońca
i sfer niebieskich tajnię przenikła,
lot Ziemi kreśląc bez końca.
Bo myśl, ludzka myśl sięgnęła gwiazd,
śmiało na Wenus usiadła,
zaś Marsa cień otulił świat,
a księżyc uśmiech nam przesłał.
Na Galaktyce i Mlecznej Drodze
snujesz z dziewczyną marzenia,
patrzysz na Słońce i myślisz może,
jak przyszłość globu przemieniać.
Bo myśl...
Tarcza zegara fromborskiej wieży
śmiało odmierza historię.
Kopernikańskim szlakiem przestworzy
myśl ludzka biegnie wciąż dalej.
Bo myśl...[1]