Córuś moja! Dziecię moje!
Co u ciebie stuka?
Pani matko, dobrodziejko,/bis
Kotek myszki szuka!/bis
Kot! Kot! Pani matko! Kot! Kot!
Narobił mi w pokoiku łoskot.
Córuś moja! Dziecię moje!
Co tam za narada?
Już dziesiąta na zegarze!/bis
Pannie spać wypada!/bis
Kot! Kot! Pani matko! Kot! Kot!
Narobił mi w pokoiku łoskot.
Córuś moja! Dziecię moje!
Czy mnie słuch nie mami?
Wszak słyszałam, jak wyraźnie/bis
Brzęczał ostrogami?/bis
Kot! Kot! Pani matko! Kot! Kot!
Narobił mi w pokoiku łoskot.
Córuś moja! Dziecię moje!
Cóż to jest? na Bogi!
Odkąd koty noszą szable,/bis
I złote ostrogi?/bis
Kot! Kot! Pani matko! Kot! Kot!
Narobił mi w pokoiku łoskot.
Córuś moja! Dziecię moje!
Czy mnie oczy mylą?
Wszakże to są akselbanty/bis
Z huzarską mantylą?/bis
Kot! Kot! Pani matko! Kot! Kot!
Narobił mi w pokoiku łoskot.
Córuś moja! Dziecię moje!
Powiedz no mi, proszę.
Odkąd że to bure koty/bis
Takie buty noszą?/bis
Kot! Kot! Pani matko! Kot! Kot!
Narobił mi w pokoiku łoskot.
Córuś moja! Dziecię moje!
Srogi żal mnie kąsa!
Wszakże ja to na twem liczku/bis
Widzę ślady wąsa!/bis
Kot! Kot! Pani matko! Kot! Kot!
Narobił mi w pokoiku łoskot.
Pani matko! Proszę pięknie!
Po cóż gniewy, dąsy!
Wszakże koty, to wiadomo,/bis
Mają także wąsy!/bis
Kot! Kot! Pani matko! Kot! Kot!
Narobił mi w pokoiku łoskot.[2]