Wariant 1
StrzałkaDo broni, ludy, powstańmy wraz
I bratnią sobie podajmy dłoń.
Zetrzeć tyranów nadszedł już czas.
Wieńcem wolności ozdóbmy skroń!
Hasłem do boju: Wolność i Lud.
Do broni, do broni, powstańmy wraz!
Zwalczyć tyranów wszak to nie cud.
Do broni, do broni, już nadszedł czas!
Miliony ludów wołają krwi
Tych, co nam tyle zrządzili zdrad,
By zetrzeć zemstę, co w sercach tkwi,
Więc trzeba ofiar, więc wyrok padł.
Hasłem do boju: Wolność i Lud.
Do broni, do broni, powstańmy wraz!
Zwalczyć tyranów, wszak to nie cud.
Do broni, do broni, już nadszedł czas![1]
Wariant 2
StrzałkaDo broni, ludy, powstańmy wraz
i bratnią sobie podajmy dłoń!
Zetrzeć tyranów już nadszedł czas,
wieńcem wolności ozdóbmy skroń!
Hasłem do boju: wolność i lud,
do broni, do broni, powstańmy wraz!
Zwalczyć tyranów, wszak to nie cud
do broni, do broni, już nadszedł czas!
Precz z tytułami: książę i pan,
zetrzyjmy ślady haniebnych lat;
jeden Bóg, wiara i jeden stan,
i jedno miano: bliźni i brat.
Niechaj królewski zaginie ród,
do broni, do broni, powstańmy wraz!
Niech mądre prawa stanowi lud,
do broni, do broni, już nadszedł czas!
Miliony ludów wołają krwi
tych, co nam tyle zrządzili zdrad;
by zetrzeć zemstę, co w sercach tkwi,
więc trzeba ofiar, więc wyrok padł.
Hasłem do boju: wolność i lud,
do broni, do broni powstańmy wraz!
Zwalczyć tyranów, wszak to nie cud,
do broni, do broni, już nadszedł czas!
Tych, co Sekwany kosztują wód,
i tych, co Wisły zalegli brzeg,
i ten znad Newy nieszczęsny lud
niech dziewiętnasty zjednoczy wiek.
Wszakżeśmy bracia, jeden nasz Bóg,
do broni, do broni powstańmy wraz!
I jedna wiara, i jeden ród, do broni,
do broni, już nadszedł czas!
A gdy ciemięzców zetrzemy ślad,
tyranom zgubny zadamy cios,
w jedną rodzinę zmienimy świat
i szczęsny ludom zgotujem los.
Wówczas spoczniemy i złożym broń,
wolności, pokoju użyjem wraz.
We krwi zbroczoną obmyjem dłoń,
wykrzykniem: precz z tronem na wieczny czas![2], [3], [4], [6], [7], [8]
1. |
|
2. |
Prosnak Jan, Siedem wieków pieśni polskiej: śpiewnik dla młodzieży z komentarzem historycznym, Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1979, s. 154, 157–159. |
3. |
Bekier Elżbieta, Niech rozbrzmiewa wolny śpiew: śpiewnik, Warszawa, Książka i Wiedza, 1952-07, s. 335, 337. |
4. |
Adamski Walerjan, Polski śpiewnik narodowy z melodiami, wyd. 2, Poznań, Księgarnia i Drukarnia św. Wojciecha, 1919, s. 156–158. |
5. |
|
6. |
|
7. |
|
8. |
Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 106, 107. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.