Wariant 1
StrzałkaZłamany więzienną katuszą
Skonałeś bez żalu i łkań,
Swej walce o sprawę ludową
Złożyłeś ostatnią swą dań./bis
Dla sprawy wolności i ludu
Przedwcześnie zstąpiłeś dziś w grób,
A my, towarzysze twej walki,
Na cmentarz odnieślim twój trup./bis
Nie zmarłeś za kratą więzienną,
Nie znęcał nad tobą się kat.
Zamknęliśmy sami twe oczy,
Gdyś żegnał na zawsze ten świat./bis
Odnieśliśmy martwe twe zwłoki
Na smutny, ostatni już kres,
Lecz ból naszych piersi nie tłoczył
I w oczach nie było już łez./bis
Nie, wściekłość nas tylko dławiła,
W źrenicach zapalał się gniew,
Przysięgliśmy pomścić twą stratę
I krwią się wypłacić za krew./bis
W twe ślady my wszyscy pójdziemy
Na ciężką niedolę i trud,
Jak ty, miłe życie oddamy
Za sprawę wolności, za lud./bis
Jak ty, poświęcimy swe ciała,
Krwią własną użyźnim ten ląd,
By dojrzeć mógł posiew żelazny,
By przyszło zwycięstwo i sąd./bis
Lecz wiemy, jak tyś wiedział, bracie,
Że z naszych popiołów i krwi
Narodzi się mściciel płomienny
I będzie silniejszy niż my./bis[1]
Wariant 2
StrzałkaZłamany więzienną katuszą
skonałeś bez żalu i łkań,
swej walce o sprawę ludową
złożyłeś ostatnią swą dań, swą dań.
Złożyłeś ostatnią swą dań.
Dla sprawy wolności i ludu
przedwcześnie zstąpiłeś dziś w grób,
i my, towarzysze twej walki,
na cmentarz odnieśli twój trup, twój trup.
Na cmentarz odnieśli twój trup.
Nie zmarłeś za kratą więzienną,
nie znęcał nad tobą się kat,
zamknęliśmy sami twe oczy,
gdyś żegnał na zawsze ten świat, ten świat.
Gdyś żegnał na zawsze ten świat.
Nie, wściekłość nas tylko dławiła,
w źrenicach zapalał się gniew,
przysięgliśmy pomścić tę stratę
i krwią się wypłacić za krew, za krew.
I krwią się wypłacić za krew.
W twe ślady my wszyscy pójdziemy
na ciężką niedolę i trud,
jak ty, miłe życe oddamy
za sprawę wolności, za lud, za lud.
Za sprawę wolności, za lud.
Lecz wiemy, jak tyś wiedział, bracie,
że z naszych popiołów i krwi
urodzi się mściciel płomienny
i będzie silniejszy, niż my, niż my.
I będzie silniejszy niż my.[2]
1. |
Kalicka Felicja, Olearczyk Edward, Polskie pieśni rewolucyjne z lat 1918–1939, Warszawa, Książka i Wiedza, 1950, s. 51, 52. |
2. |
Bekier Elżbieta, Niech rozbrzmiewa wolny śpiew: śpiewnik, Warszawa, Książka i Wiedza, 1952-07, s. 353, 354. |
