Wariant 1
StrzałkaAch, czemuż w sercu smutno, czemu pełno znów
i niepełnionych marzeń, niewyśnionych snów,
Ach, dźwięczy pieśń marzenia, w sercu rośnie żal,
i płynie w świat westchnienie, w nieskończoną dal.
I znów powraca smutek, znów powraca czar,
Tych niezastygłych pragnień, nieuchwytnych mar,
Ach! Próżne pożądania, wszystko kończy się
W tej niezmąconej ciszy, w nieprzespanym śnie.[1]
Wariant 2
StrzałkaCzemu sercu smutno, czemu pełno znów
I niepełnionych marzeń, niewyśnionych snów.
Dźwięczy pieśń marzenie, w sercu rośnie żal,
I płynie w świat westchnienie, w nieskończoną dal.
Znów powraca urok, znów powraca czar,
Tych niezastygłych pragnień, nieuchwytnych mów,
Próżne pożądania, wszystko skończy się
W tej niezmąconej ciszy, w nieprzespanym śnie![2]
1. |
Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. III, nr 67, s. 81. |
2. |
Chopin Fryderyk, Marzenie: preludium: op. 28 nr 7, Warszawa, Bronisław Rudzki, 1925 |