Ponad falą mewa leci,
Leci w dal wesoło,
Bo wiosenne słońce świeci,
Lepszy świat ją woła./bis
A ta więzień tłumiąc żale,
Łzę tęsknoty roni,
I przykuty na tej skale
Myślą za nią goni./bis
Może ptaku srebrno-pióry
Ujrzysz kraj mój miły,
Ujrzysz drogie moje góry
I ojców mogiły./bis
Ty się może w locie twoim
Nad mą ziemią wzniesiesz,
I tęskniącym braciom moim
Tę piosnkę zaniesiesz./bis
O! Leć raczej w obce kraje,
Nieś tam łzy tułaczy,
Niech duch wolny przy nas stanie –
A wolnych obaczy./bis
Pożar nieszczęść może zgaszą
Wolnych krajów męże,
A męczeńską palmę naszą
Zamienim w oręże./bis[1]
1. |
Adamski Walerjan, Polski śpiewnik narodowy z melodiami, wyd. 2, Poznań, Księgarnia i Drukarnia św. Wojciecha, 1919, s. 54, 55. |