Miłość i gniew

Zgłoszenie do artykułu: Miłość i gniew

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Stałam w blasku pięknych pań

Myśląc, że na Ciebie czas

Nagle wielki bukiet róż, zjawił się

Ktoś przez salę dał mi znak

Kartka, na niej kilka zdań:

„Żegnaj i nie szukaj mnie, chcę być sam”

Ile gorzkich łez kosztował mnie ten wieczór

Pytający wzrok zdradzanych żon, z zemstą w rzeszy

Miłość i gniew tak samo płoną

Mają tę moc, co sprawia ból

Byłam prawie w niebie i nagle lot na dno

Chyba ktoś zaprosił zło

Miłość i gniew tak samo płoną

Mają tę moc, co serce rwie

Kilka łez na szybie, za oknem deszczu mrok

Jakby żal po dniu

Ile potem przeszło lat

Ile przekleństw, słów na wiatr

Tkliwość i najdziksza złość, w parze szły

Serce było w stanie gryźć

Pamięć chciała pisać list

Nurty dwa,... dwa, niosły mnie

W Twym pokoju kurz zatrzymał czas i zapach

Gdy oszukam gniew, przychodzę tam, liczę lata

Miłość i gniew tak samo płoną

Mają tę moc, co sprawia ból

Byłam prawie w niebie i nagle lot na dno

Chyba ktoś zaprosił zło

Miłość i gniew tak samo płoną

Mają tę moc, co serce rwie

Kilka łez na szybie, za oknem deszczu mrok

Jakby żal po stracie dnia

Miłość i gniew...[1]

Bibliografia

1. 

http://www.sosnicka.com/teksty/milosc-i-gniew
Oficjalna strona internetowa Zdzisławy Sośnickiej [odczyt: 28.02.2013].