Nauczyłeś się z książką przyjaźni,
na jej kartach kolorowy świat.
Pod żaglami wielkiej wyobraźni
szumią morza i śpiewa wolny wiatr.
Tyle przygód pisanych cię woła,
obce słońce rozpala ci twarz.
Ale spójrz, przyjacielu, dokoła
wielką księgę pod ręką masz.
Najpiękniejszą książką jest nasz kraj,
czytaj ją uważnie i pomału.
Czy to zima, czy zielony maj,
zawsze tyle nowych jest rozdziałów.
Do tej książki własne karty daj,
biegną twoje dni po jej orbicie.
Najpiękniejszą książką jest nasz kraj,
czytaj ją przez całe twoje życie.
Z białych kartek powstaje historia,
dawne dzieje, wiekopomne dni.
Zapisany latami memoriał
z ludzkich czynów i nieraz – z ludzkiej krwi.
Nowe karty przy tobie kraj pisze,
masz w nich udział, to przecież twój czas.
Wszystko możesz zobaczyć, usłyszeć.
Wielka księga – dokument nasz.
Najpiękniejszą książką jest...[1]