Raz batalion Uderzenia
kiedy walił poprzez wieś
wychyliła się z okienka
panienka, panienka
w piersi twarda, w sercu miękka
i westchnienie ku nim śle.
Więc batalion Uderzenia(1)
kiedy walił poprzez wieś,
śpiewał chórem, śpiewał chórem
na Natalii pięknej cześć:
O, Natalio(2), o, Natalio,
Bez pamięci cię uwielbia nasz batalion.
O, Natalio, o, Natalio,
Pachniesz wiatrem, leśnym szumem i konwalią.
O, Natalio, o, Natalio,
To się musi skończyć raz –
wybierz wreszcie kogoś z nas,
O, potraktuj go na serio
i nad wdzięków twych imperium
zapanować komuś daj.
Panna dłonie załamała:
jak jednemu serce dam,
gdy się także kocham w reszcie –
ach, wierzcie mi, wierzcie:
w sercu swym batalion zmieszczę
wszystkim wam całusa dam.
Więc batalion Uderzenia,
kiedy przeszedł poprzez wieś,
brzmiało echo, brzmiało echo
na Natalii pięknej cześć:
(1) Uderzenie – Uderzeniowe Bataliony Kadrowe Konfederacji Narodu
(2) Natalia – Halina Marczak, narzeczona Wacława Bojarskiego. Łączniczka i sanitariuszka o wielkiej urodzie i dzielności.
