Nic nie boli, tak jak życie

Zgłoszenie do artykułu: Nic nie boli, tak jak życie

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Co jest za tą siódmą górą, tam?

Obraz, który czasem śni się nam,

mały chłopiec z piłką bawi się,

nad podwórkiem krąży jego śmiech.

Obraz przeskakuje niby slajd

wiosna, drzewo, ławka, jakiś park.

Chłopiec trochę podrósł, siedzi sam,

stracił pierwszą miłość, żal go nam!

Te obrazy bolą dziwnie tak,

te obrazy z nim,

niespodzianie w oczy pieką jak,

jak gryzący dym

i zgadywać nawet nie chcesz, nie

kim on może być.

Te obrazy prześladują Cię

nie chcesz o nich śnić.

Nic nie boli, tak jak życie,

nic nie boli nas,

to olśnienie i odkrycie,

że przemija czas.

To odkrycie i olśnienie,

że nas będzie brak.

Nic nie boli, jak istnienie,

nic nie boli tak!

I ostatni obraz, który znasz,

w lustrze przegranego chłopca twarz.

Te obrazy dziwnie bolą tak,

te obrazy z nim.

Niespodzianie w oczy pieką jak,

jak gryzący dym

i zgadywać nawet nie chcesz, nie

kim on może być.

Te obrazy prześladują Cię,

nie chcesz o nich śnić

Nic nie boli, tak jak życie,

nic nie boli nas,

to olśnienie i odkrycie,

że przemija czas.

To odkrycie i olśnienie,

że nas będzie brak.

Nic nie boli, jak istnienie,

nic nie boli tak![1]

Bibliografia

1. 

https://www.budkasuflera.pl/nic-nie-boli-tak-jak-zycie/
Oficjalna strona internetowa zespołu Budka Suflera [odczyt: 23.12.2015].