Nie żal tych łez

Zgłoszenie do artykułu: Nie żal tych łez

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Każda chwila, każdy dzień

Pełen tęsknot, pełen drżeń

Pieści i łudzi

Woła i budzi.

Czem to się skończy, czem?

Szept twych wyznań, żar twych ust

W moją krew niepokój wniósł

Duszę zabrałeś

Szczęście mi dałeś,

Pokochałam cię i wiem:

Nie żal tych łez

Nie żal mi marzeń i snów

Żal mi tych słów

Co już przebrzmiały

One nam dały poezję barwnych złud,

odwieczny szczęścia głód

Co dwa serca nam splótł!

Te srebrne łzy

Uśmiechem były tych dni

Żyję na nowo,

Cudne to słowo

Kocham!

Tul mnie do łona

i pieść w ramionach,

Nie żal mi łez, w których szczęście lśni!

Tyle lat, tyle mil

Tyle wspomnień ile chwil

Twoje pieszczoty

Przędzą tęsknoty

Snują się w sercu mem!

Zrozumiałem wszystko dziś

Każde słowo, każdą myśl

W szept, co poruszył

Głąb mojej duszy

Uwierzyłem ci i wiem:

Nie żal tych łez

Nie żal mi marzeń i snów

Żal mi tych słów

Co już przebrzmiały

One nam dały poezję barwnych złud,

odwieczny szczęścia głód

Co dwa serca nam splótł!

Te srebrne łzy

Uśmiechem były tych dni

Żyję na nowo,

Cudne to słowo

Kocham!

Tul mnie do łona

i pieść w ramionach,

Nie żal mi łez, w których szczęście lśni![1]