Zgłoszenie do artykułu: Obudź serca

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nie oglądaj się za siebie w smutki, które zgasły,

Które chmurą zasłoniły, oczy dobrej gwiazdy.

Nie oglądaj się za siebie w życiu naszym panta rhei

Oprócz tego co niezmienne, wiary i nadziei.

Po zimowych dniach, kwiatem sypie maj

I na Ziemi będzie kiedyś, zwykły ziemski raj.

Z obudzonych serc, dobra spłynie w bród,

By nakarmić nim świat cały, wierzę w taki cud.

Nie pochylaj głowy nisko, spójrz na lazur nieba.

Ciemne chmury wiatr rozwiewa i złej gwiazdy nie ma.

Ktoś do Ciebie dłoń wyciąga, nie trać ani chwili więcej,

Czas przemija i ucieka, obudź znowu serce.

Chwytaj wszystkie dni, póki twoje są.

Śpiesz się kochać świat i ludzi, nim zadzwoni dzwon.

Kochaj świt i zmierzch i codzienny trud.

Złoty warkocz życia splataj, życie to jest cud.

Po zimowych dniach, kwiatem sypie maj

I na Ziemi będzie kiedyś, zwykły ziemski raj.

Z obudzonych serc, dobra spłynie w bród,

By nakarmić nim świat cały, wierzę w taki cud[2]

Bibliografia

1. 

Wolański, Ryszard

2. 

http://www.sewerynkrajewskifundacja.pl/
Strona internetowa Fundacji im. Seweryna Krajewskiego [odczyt: 19.01.2016].