Do Ciebie, Panie, pokornie wołamy,
Łzy wylewając serdecznie wzdychamy./bis
Racz na nas wejrzeć z nieba wysokiego,
A racz pocieszyć człowieka grzesznego./bis
Któregoś, Panie, zbytnio umiłował
I Krwi najświętszej przelać nie żałował./bis
Acz miecz Twój srogi bardzo się wydłużył,
By złości nasze swą srogością zburzył,/bis
Lecz nic nie dbamy, w złościach naszych trwamy,
Jednakże, Panie, ku Tobie wołamy:/bis
Byś złości nasze łaskawie przebaczył,
A gniew Swój srogi pohamować raczył./bis
Użycz łaski Twej ku upamiętaniu,
Daj serce prawe ku Twemu wzywaniu./bis
Abyśmy zawsze w pobożności żyli,
Ciebie z Świętymi na wieki chwalili./bis[1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 333, 334. |
2. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.