Płynie Wisła, płynie,

Po polskiej krainie,

A dopóki płynie,

Polska nie zaginie.

Chociaż się schowała

W niepołomskie lasy

I do morza wpada,

Płynie jak przed czasy.

Nad moją kolebką

Matka się schylała

I mówić pacierza

Wcześnie nauczała.

Ojcze nasz i Zdrowaś

I skład Apostolski

Bym do samej śmierci

Kochał naród polski.

Bo ten naród polski

Ma ten urok w sobie

Kto go raz pokochał,

Nie zapomni w grobie.^{[1], [8]}

Płynie Wisła, płynie

Po polskiej krainie,

Zobaczyła Kraków,

Pewnie go nie minie.

Zobaczyła Kraków,

Wnet go pokochała,

A w dowód miłości

Wstęgą opasała.

Chociaż się schowała

W Niepołomskie lasy

I do morza wpada,

Płynie, jak przed czasy.

Nad moją kolebką

Matka się schylała

I po polsku pacierz

Mówić nauczała.

„Ojcze nasz” i „Zdrowaś”

I „Skład Apostolski”,

Bym do samej śmierci

Kochał naród polski.

Bo ten naród polski

Ma ten urok w sobie:

Kto go raz pokochał,

nie zapomni w grobie.

Płynie Wisła, płynie

Po polskiej krainie,

A dopóki płynie:

Polska nie zaginie!...

Z tamtej strony Wisły

Jest Wandy mogiła,

Która za swój naród

Życie poświęciła.

Płynie Wisła, płynie,

W biegu się nie zwróci,

O Wiśle i Wandzie

Krakowiaczek nuci.^{[2], [3], [4], [5]}

Płynie Wisła, płynie

Po polskiej krainie,/bis

/A dopóki płynie,

Polska nie zaginie!/bis

Zobaczyła Kraków,

Wnet go pokochała,/bis

/A w dowód miłości

Wstęgą opasała./bis

Chociaż się schowała

W Niepołomskie lasy/bis

/I do morza wpada,

Płynie jak przed czasy./bis

Nad moją kolebką

Matka się schylała/bis

/I po polsku pacierz

Mówić nauczała./bis

„Ojcze nasz” i „Zdrowaś”,

I Skład Apostolski,/bis

/Bym do samej śmierci

Kochał naród polski./bis

Bo ten naród polski

Ma ten urok w sobie:/bis

/Kto go raz pokochał,

Nie zapomni w grobie./bis^{[6], [7], [9], [10], [12], [13]}

Płynie Wisła, płynie

Po polskiej krainie,

Zobaczyła Kraków,

Pewnie go nie minie,

Zobaczyła Kraków,

Wnet go pokochała,

A w dowód miłości

Wstęgą opasała.

Chociaż się schowała

W Niepołomskie lasy,

I do morza wpada,

Płynie, jak przed czasy.

Nad moją kolebką

Matka się schylała,

I po polsku pacierz

mówić nauczała.

„Ojcze nasz” i „Zdrowaś”

I „Skład Apostolski”,

Bym do samej śmierci

Kochał naród polski.

Bo ten naród polski

Ma ten urok w sobie:

Kto go raz pokochał,

Nie zapomni w grobie.

Płynie Wisła, płynie

Po polskiej krainie,

A dopóki płynie:

Polska nie zaginie!...^[11]

Z tamtej strony Wisły

Jest kościół w Krakowie,

W nim święty Stanisław

I polscy królowie.

Z tamtej strony Wisły

Jest Wandy mogiła,

Co to za swój naród

Życie poświęciła.

Płynie Wisła, płynie,

W biegu się nie zwróci,

O Wiśle i Wandzie

Krakowiaczek nuci.^[2]