Po szerokim, pięknym świecie
idą dzieci, idą dzieci,
krok za krokiem,
dziecko z dzieckiem,
polskie, czeskie i radzieckie.
W każdej wiosce, w każdym kraju
idą dzieci i śpiewają:
Hejże ha! Hejże ha!
Niech nam pokój szczęście da!
Ziemia dźwięczy w tych trzech dźwiękach:
pokój, praca i piosenka.
Nasza praca pieśń roznieca,
nasza piosnka trud rozświeca.
My nasz wiek jak latarkami
rozświecimy piosenkami.
Hejże ha! Hejże ha!
Niech nam pokój szczęście da!
Rzeczy trudnych dla nas nie ma;
my idziemy, śpiewa Ziemia,
gdy na drodze leży kamyk,
usuwamy, pomagamy.
Ręka w rękę, dziecko z dzieckiem –
i węgierskie, i radzieckie.
Hejże ha! Hejże ha!
Niech nam pokój szczęście da!
Ziemia dźwięczy...[1]