Polskie wiatraki

Zgłoszenie do artykułu: Polskie wiatraki

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Pośród bezdroży polne drogi,

piasek i osty, biel i zieleń,

schyla się nisko dąb wysoki,

szumią olszyny na niedzielę.

Słońcem spalona gdzieś trawa,

cienia wśród drzew szukają ptaki,

tylko, jak w starym wierszu Staffa,

skrzypią drewniane dwa wiatraki.

Wiatraki, polskie wiatraki

progu sięgają nieba,

wiatraki, polskie wiatraki,

których już prawie nie ma,

wiatraki, polskie wiatraki,

których już prawie nie ma!

Jeszcze dźwigają dachy strome,

jeszcze w ich skrzydłach żyje wiatr –

może je rzuci w inne strony,

może je porwie dalej w świat?!

Drzewa jesieni warkocz plotą,

strachy na wróble w polu drzemią,

stoją wiatraki, tak jak dotąd –

pod obłokami, ponad ziemią.

Wiatraki, polskie wiatraki...[2]