Spośród śmigłych ptaków
konia najśmiglejsza.
Broń przeciwpancerna/ bis
z broni najdzielniejsza.
A jej wierne serce
ze stali kowane,
z przeciwpancerniacką/ bis
wiarą pobratane.
Broni, co swym ogniem
każdy czołg rozwali,
przeciwpancerniacy/ bis
wierność ślubowali.
Nie masz to jak przeciwpancerniacy,
chłopcy – malowanie, serca – stal,
gdy baterie wezmą się do pracy,
żaden czołg nie ujdzie,
oj, nie ujdzie cało,
choćby jak najgrubszy pancerz miał.
Piękne żeś ty, dziewczę,
barwne wstążki twoje,
– daj mi jedną wstążkę/ bis
działo nią przystroję.
Dam ci wstążki barwne
jak pióreczka pawie,
jeśli twoje działo
mym imieniem nazwiesz.
Dam mu twoje imię,
jeśli taka wola,
przecież ono broni/ bis
chaty twej i pola.
Nie masz to jak przeciwpancerniacy...
Dziewczynie mej niosę
i polom ojczystym
najwierniejsze serce/ bis
niezłomne i czyste.
Serce wierne łąkom
sadom i polanom
serce mego działa/ bis
stalą zakowane.
Serce co przebyło
bojowy szlak długi,
wierne serce działa/ bis
i jego obsługi.
Nie masz to jak przeciwpancerniacy...[1]
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.