Śpiewajmy i pijmy nasz polski miód
Znów bracia tak żyjmy, jak żylim wprzód
Niech smochce węgrzyna krociowy pan
Nam rozkosz jedyna jest miodu dzban
Z macicy szkarłatu pił wino Rzym,
Nadęty że światu sam dawał prym
Polak nie zbytkował, miód tylko pił,
A z kim się spróbował, każdego zbił.
Miał Polak znaczenie, ton pewny wiódł
Gdy swe jadł pieczenie, swój pijał miód
Lecz gdy się ze strony zły zbytek wkradł
Wszedł gość nieproszony, gmach wielki padł.[1]
1. |
Pieśni i piosneczki narodowe z fortepianem: Ignacemu Wojkowskiemu iako prawdziwemu wielbicielowi muzyki przypisana. cz. 1, Poznań, K. Reyzner, 1828, s. 9. |