Przybyli ułani pod okienko,/bis

Pukają, wołają: – Puść, panienko!/bis

– O Jezu, a cóż to za wojacy!/bis

– Otwieraj, nie bój się, to czwartacy./bis

– Przyszliśmy tu poić nasze konie,/bis

– Za nami piechoty pełne błonie./bis

– O Jezu, a dokąd Bóg prowadzi?/bis

– Warszawę odwiedzić byśmy radzi./bis

– Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno /bis

– Zobaczyć, to nasze stare Wilno./bis^{[1], [2], [4], [5], [6], [7], [10]}

Przybyli ułani pod okienko,

Stukają, wołają: „Puść panienko!”

Zaświecił miesiączek do okienka,

W koszulce stanęła w niem panienka.

„O Jezu, a cóż to za wojacy?

Otwieraj – nie bój się – to czwartacy!”

„Przyszliśmy napoić nasze konie,

Za nami piechoty cale błonie”.

„O Jezu! Dokądże Bóg prowadzi?

Warszawę odwiedzić myśmy radzi”.

„A stamtąd już droga nam gotowa,

Do serca polskości do Krakowa”.

„Gdy Kraków odwiedzim, już nam pilno

Odwiedzić i nasze stare Wilno”.

Panienka otwierać poskoczyła,

Ułanów do środka zaprosiła.^{[3], [11]}

Przybyli ułani pod okienko,

Pukają, wołają, puść panienko!

O Jezu, a cóż to za wojacy?

Otwieraj, nie pytaj, Beliniacy!

Przyszliśmy napoić nasze konie,

Za nami piechoty pełne błonie.

O Jezu, a dokąd Bóg prowadzi?

Warszawę zobaczyć byśmy radzi.

Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno

Zobaczyć to nasze stare Wilno.

A z Wilna już droga nam gotowa,

Do serca, do Rusi, do Kijowa.

Panienka wnet wrota otworzyła,

Ułanów na nocleg zaprosiła.^{[8], [13]}

Przybyli ulani pod okienko,/bis

Pukają, wołają: puść, panienko!/bis

O Jezu, a cóż to za wojacy?/bis

Otwieraj, nie bój się, to czwartacy,/bis

Przyszliśmy tu poić nasze konie,/bis

za nami piechoty cale błonie,/bis

O Jezu, dokąd Bóg prowadzi?/bis

Warszawę odwiedzić byśmy radzi,/bis

Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno/bis

zobaczyć to nasze stare Wilno,/bis

A z Wilna już droga jest gotowa,

prowadzi prościutko aż do Lwowa./bis^[12]

Przybyli ułani pod okienko,

pukają, wołają: puść, panienko!

– O Boże, a cóż to za wojacy?

– Otwieraj, nie bój się, to czwartacy.

Przyszliśmy tu poić nasze konie.

Za nami piechoty pełne błonie.

– O Jezu, a dokąd Bóg prowadzi?

– Warszawę odwiedzić byśmy radzi.^{[9], [14]}

Przybyli ułani pod okienko,

Pukają, wołają: – Puść panienko!

– O, Boże! A cóż to za wojacy?

– Otwieraj, nie bój się, to czwartacy.

Przyszliśmy tu poić nasze konie.

Za nami piechoty pełne błonie.

– O, Jezu! A dokąd Bóg prowadzi?

– Warszawę odwiedzić byśmy radzi.

Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno

Zobaczyć to stare nasze Wilno.

A stamtąd już droga nam gotowa

Do serca polskości – do Krakowa.^[15]

Przybyli ulani pod okienko,/bis

Pukają, wołają: Puść panienko./bis

O Boże! A cóż to za wojacy?/bis

Otwieraj, nie bój się, to czwartacy./bis

Przyszliśmy tu poić nasze konie,/bis

Za nami piechoty cale błonie./bis

O Jezu! A dokąd Bóg prowadzi?/bis

Warszawę odwiedzić byśmy radzi./bis

Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno,/bis

Zobaczyć to stare nasze Wilno./bis

A z Wilna już droga jest gotowa,/bis

Do serca, do Rusi, do Kijowa./bis

Panienka wnet wrota otworzyła,/bis

Ułanów na nocleg zaprosiła./bis^[16]