Pytali się nas daleko na świecie:
„O co wy się tak, Polacy, bijecie?”
O wiatr od Tatr,
o każdą kroplę własnych rzek,
o cień od drzew
i o Bałtyku chłodny brzeg.
/I o piosenkę, co w lesie
echo za nami poniesie./bis
Pytali się nas daleko na świecie:
„O co wy się tak, Polacy, bijecie?”
O lśnienie gwiazd,
o wolność naszych własnych dróg,
o spokój gwiazd
o każdej chaty niski próg.
I o piosenkę...
Pytali się nas daleko na świecie:
„O co wy się tak, Polacy, bijecie?”
O błękit nieb,
o naszych ojców stopy ślad,
o własny chleb
o ten nowy, lepszy świat!
I o piosenkę...[1]
Bibliografia
