Rozśpiewały się nad ziemią ptaki

Zgłoszenie do artykułu: Rozśpiewały się nad ziemią ptaki

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Rozśpiewały się nad ziemią ptaki,

wiosny zew zielony światu wieszczą.

Od wsi w bory wiodą tajne szlaki,

maszeruje oddział z niemą pieśnią.

Maszerują Chłopskie Bataliony,

szczęk żelaza ich kroki oblicza,

w sercach jutro Polski wymarzone,

dłoń karabin, jak relikwie, ściska.

Hej, po nowe idziemy zdobycze,

dla wolności radziśmy dać życie.

I marszem podziemnym wśród łun pożarów,

idziemy chłopskie zatknąć sztandary!

Kto żyw, kto w sercu wolność zachował,

ten naprzód z nami – Batalionami

Polsce służ!

Wspólnym wysiłkiem w chłopskiej Polski progi

niesiemy razem rodne siły ziemi,

stopy roznoszą wrogom wyrok srogi,

jutro sprawiedliwe stworzymy dłońmi swymi.

Żeby znowu orać i bronować,

żeby tworzyć bezkrwawy trud chleba,

żeby trwały gmach życia budować,

żeby ziemią się zbliżyć do nieba.

Hej, po nowe idziemy zdobycze…[1]