Smutne drzewo, biała kora lub zwalony szary pień,
Ciemne błoto, duża trawa, tam mieszkamy noc i dzień./bis
Tam jest wioska, nasza chata, a pod ręką żona ma –
Jeśli widzisz przeciwnika, ona sama w ręku gra./bis
Już zwalone brudne ciała, dziegieć aż zatyka nos,
Dosyć, chłopcy! Zrobić zbiórkę! Porucznika słychać głos./bis
Gdzie jest Janek? Nie ma Janka! Dalej, chłopcy, za nim w ślad!
Pewno on na tej polanie ranny lub zabity padł./bis
Janek płacze swej dziewczyny, od której miał wczoraj list.
Bywaj zdrowa, moja miła, ja do cię nie mogę iść./bis
Ja tu umrę, ja tu skonam, tu mi zrobią własny grób,
Kochaj Polskę jak swą matkę i dla Polski wszystko rób!/bis[1]
1. |
Świrko Stanisław, Z pieśnią i karabinem: pieśni partyzanckie i okupacyjne z lat 1939–1945: wybór materiałów z konkursu ZMW i „Nowej Wsi”, Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1971, s. 373, 544. |