Spało Dzieciątko

Zgłoszenie do artykułu: Spało Dzieciątko

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Spało Dzieciątko, kryło się siankiem,

Dwoje bydlątek stanęło wiankiem.

W polu uczył lud poseł z wysokości

Matka Najświętsza patrzy w Dziecinę,

Duchem niebiańską zwiedza krainę

Szczęsna, a pełna radości.

Słowa Gabrjela cieszą nadzieją,

Czasem obawę w sercu zatleją.

Myśl w przyszłość Dzieciątka smutną zaskoczy;

Przeto i radość na wpół zmieszana,

Raczej obawa w koło rozlana

Święte oblicze zamroczy.

Ale staruszek spojrzy łagodnie

W lice Maryi – a smutku cienie

Z oblicza Dziewicy, co rychło ulecą.

Wszak ci, co życie wiodą pogodnie,

Którym wszech grzechów obce brzemienie

Ciemne godziny rozświecą.

Święty Józefie, cny opiekunie,

Ciebie my biedni łzami błagamy,

Wstawże się za nami do Pana Boga!

Zjednaj, niech zgodę raz odzyskamy,

Z duszy zbolałej ustąpi trwoga,

Nim w gruzy życie nam runie![1]

Bibliografia