Nieświadom smutków w miłym serca szale
Zagrzany chwałą rycerz szedł na wojnę
Kochanki myśli kojąc niespokojne,
Tak o miłości śpiewał i o chwale.
Ref.: Ojczyzno, Tobie ramię,
A serce dałem lubej
Kłaść za was życie, w śmierci szukać chluby
To jest prawego towarzysza znamię.
Na polu sławy wierny rycerz w zbroi
Z pałaszem w ręku z głową zasłonioną
Nad swoią zawsze duma ulubioną
I serca żałość tym śpiewaniem koi
Ref.: Ojczyzno, Tobie ramię...
Wojownik w boju przeciwnikom srogi
Naciera mężnie na nieszczęsne wrogi,
Lecz choć morderczym ogniem krew rozlewa,
O chwale zawsze i o lubej śpiewa
Ref.: Ojczyzno, Tobie ramię...
Synowie niebios, kochankowie ziemi,
Niedługo bawią między śmiertelnemi
Towarzysz dzielny poległ w pięknej chwale,
Lecz w samej śmierci jeszcze śpiewał stale
Ref.: Ojczyzno, Tobie ramię...[1]
1. |
Pieśni i piosneczki narodowe z fortepianem: Ignacemu Wojkowskiemu iako prawdziwemu wielbicielowi muzyki przypisana. cz. 1, Poznań, K. Reyzner, 1828, s. 34, 35. |