Trzeba lubić to co jest

Zgłoszenie do artykułu: Trzeba lubić to co jest

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Mam we krwi tę muzykę, ten rytm,

A tu co? Tego nie zna już nikt?!

Zwyczajnie – moja strata,

Przeszły lata;

Widocznie świat się postarzał, nie ja,

Choć jestem dinozaurem, lecz mi w duszy wciąż gra!

Nie ten czas – wciąż powtarza mi ktoś,

A ja wiem, że przewrotny jest los

I chociaż moja strata,

Przeszły lata,

To przecież świat się postarzał, nie ja,

Ja jestem dinozaurem, lecz mi w duszy wciąż gra!

Szkoda łez, trzeba lubić to, co jest!

Lecz pamiętać, to rzecz święta!

Szkoda łez, trzeba lubić to, co jest!

Choć nie wszystko ma dziś sens!

Mówią mi, że mam raczej zły gust,

Że mój styl dziś nie przyjmie się już –

– Spróbuję! Moja strata!

Nie te lata?

Być może świat się postarzał, nie ja,

Bo jestem dinozaurem, lecz mi w duszy wciąż gra!

Kiedyś sam będziesz musiał, jak ja,

Spytać się, jak przeżyłeś swój czas,

Czy tylko twoja strata?

Nie te lata?

Czy może świat się postarzał, nie ty,

Ty jesteś dinozaurem, nie zmieniłeś się nic!

Szkoda łez, trzeba lubić to, co jest!

Lecz pamiętać, to rzecz święta!

Szkoda łez, trzeba lubić to, co jest!

Choć nie wszystko ma dziś sens!

Mam we krwi tę muzykę, ten rytm,

A tu co? Tego nie zna już nikt?!

Zwyczajnie – moja strata,

Przeszły lata;

Widocznie świat się postarzał, nie ja,

Choć jestem dinozaurem, lecz mi w duszy wciąż gra!

Szkoda łez!

Trzeba lubić to, co jest![1]

Bibliografia

1. 

http://www.teksty.agencja-as.pl/product_info.php?products_id=306
Baza tekstów Andrzeja Sobczaka [odczyt: 23.01.2017]. Baza nie zawiera informacji na temat autora muzyki utworu.

2. 

https://online.zaiks.org.pl/utwory-muzyczne/90452
Katalog utworów muzycznych ZAiKS [odczyt: 23.01.2017].