W mieście dziwne obyczaje

Zgłoszenie do artykułu: W mieście dziwne obyczaje

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

W mieście dziwne obyczaje,

Mówią, że to świat uczony,

Ale mnie się tak wydaje,

Jak by to był świat szalony.

Tam nie powie: „Witaj bracie!”,

„Szczęść Wam Boże!” lub podobnie,

Tylko jak koń nogą skrobnie,

I to znaczy: „Jak się macie?”

„Padam do nóg!” każdy woła,

By nie upadł jest ostrożny;

Nie jednego kieszeń goła,

Przecie zowią go: „Wielmożny”.

„Na mój honor”, „Słowo daję”,

Idzie u nich jak chleb z masłem;

Co wprzód było zacnych hasłem,

Tem dziś zwodzą się szachraje.

Wedle wzoru z zagranicy;

Wieczór siedzą przy obiedzie:

Lalki chodzą po ulicy,

W łóżku leżą blade śledzie.

Słowem różne są szaleństwa:

Panny zwą się marmuzele;

Za tak marne ceregiele

Wyrzekają się panieństwa.[1], [2], [3]

Bibliografia

1. 

Śpiewnik pracownic polskich, wyd. 5 powiększone, Poznań, 1919, s. 62, 63.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

2. 

Adamski Walerjan, Polski śpiewnik narodowy z melodiami, wyd. 2, Poznań, Księgarnia i Drukarnia św. Wojciecha, 1919, s. 155, 156.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.

3. 

Pieśni i piosneczki narodowe z fortepianem: Ignacemu Wojkowskiemu iako prawdziwemu wielbicielowi muzyki przypisana. cz. 1, Poznań, K. Reyzner, 1828, s. 12, 13.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.