W tej kolędzie

Zgłoszenie do artykułu: W tej kolędzie

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

W tej kolędzie kto tam będzie,

każdy się ucieszy,

a kto co ma podarować,

niech się prędko spieszy

dać dary z tej miary

dla Pana małego,

by nabyć po śmierci

zbawienia wiecznego.

Kuba stary przyniósł dary:

masło na talerzu;

Sobek parę gołąbeczków,

takich jeszcze w pierzu;

wziął Tomek gomółek

i jajeczko gęsie,

a Bartek nie miał co dać,

stare pludry trzęsie.

Wałek sprawiał tłuste raki,

nierychle z wieczora,

nałożywszy dwie kobiele,

biegł z nimi przez pola.

Tam go strach napotkał,

Walka nieboraka,

stojało dwóch wilków

niedaleko krzaka.

Jak zobaczył one gady,

podskoczył wysoko,

i z tego wielkiego strachu

wybił sobie oko.

Uciekał przez krzaki,

podarł se chodaki,

a wilcy mu targali

z kobieliny raki.

Przeto wszyscy oddawajmy

temu Panu dary.

Pan to dobry, wszystkim szczodry,

przyjmie nas do chwały.

Niech będzie, niech będzie

Jezus pochwalony,

który jest, który jest

w żłobie położony.[1]