Wara z granic płatni słudzy,
Wara dumne wrogi!
Wara! Nie leźć w ogród cudzy,
Bo połamiem nogi.
Zaświadczą Suchozanety,
Zaświadczy wam Praga,
Zaświadczą wam własne grzbiety,
Jak polski bicz smaga.
Precz włóczęgi w ruskiej skórze,
Dybicze i Tole!
To nie Bałkan, o nie, gburze!
To drugie Psie Pole.
To nie złotem do fortecy
Znaleźć sobie drogi,
Tu pod kijem trzeszczą plecy,
Tutaj łamią nogi.
Waraż z granic, najezdnicy!
Dalej! Naprzód wiara!
Staniem z mieczem na granicy
I powiemy: „wara!”.[1]
1. |
Straszewicz Marzenna, Ojców naszych śpiew: pieśni patriotyczne, Komorów, Prometeusz, 1992, nr 75. |
2. |
Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. I, nr 50, s. 67. |