– Wujku! Czy mogę zadać pytanie?
To bardzo ważne.
– Słucham kochanie!
Jakie pytanie?
Chciałbym je znać.
– Kogo najtrudniej jest grać?
– Wiesz nie myślałem dotychczas o tym.
Trudno jest grać króla
na tronie złotym,
trudno rycerza
i podróżnika,
trudno grać także
czarnoksiężnika.
Lecz coś ci powiem,
czego nikt nie wie:
Najtrudniej zagrać jest siebie.
– To prawda, wujku,
co mówisz mi?
– Ja odpowiadam – a pytasz ty.
– Wujku! Czy mogę zadać pytanie?
To bardzo ważne.
– Słucham kochanie.
– Wiem, że masz więcej
ode mnie lat.
Jaki dorosły jest świat?
– To jest pytanie naprawdę ważne!
Dorośli stroją
miny poważne
Często wołają:
„Ja wszystko umiem!
Wszystko zdobyłem,
wszystko rozumiem!”
Lecz coś ci powiem,
czego nikt nie wie:
Najtrudniej zagrać jest siebie
– To prawda, wujku,
co mówisz mi?
– Ja odpowiadam – a pytasz ty.
– Wujku! Czy mogę zadać pytanie?
To bardzo ważne.
– Słucham kochanie.
– Ale się wstydzę!
– Wstydzi się, masz!
– Czy naszą piosenkę znasz?
– Naszą piosenkę?
Co za pytanie!
– Zaśpiewasz ze mną?
–Dobrze kochanie!
– La, la, la, la, la.
– La, la, la, la, la.
– La, la, la, la, la.
– La, la, la, la, la.
– Teraz, wujaszku, już pewno wiesz:
Dorosłych można nauczyć też![1]
