Wędrowali trzej królowie poprzez ziemi szmat,
a na serca z gwiazdy blaskiem żar im wielki padł.
Szukają Narodzonego i Maryi,
Matki Jego, idąc poprzez świat.
Przybyli do Betlejemu a tam widzą cud.
Przed stajenką w skalnej ścianie pasterzowy lud.
A w stajence, któż uwierzy, Dzieciąteczko Boże leży.
Stał się wielki cud, stał się wielki cud.
Trzej królowie poklękali tam gdzie z sianem żłób.
Dary swoje poskładali Dzieciątku u stóp.
Niechaj będzie uwielbiony,
kładą serca i korony u Maryi stóp, u Maryi stóp.[2]