Więc szumcie nam jodły

Zgłoszenie do artykułu: Więc szumcie nam jodły

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Porównaj

Check Box 1

Wariant 1

Strzałka

Choć z dala swą mamy rodzinę i bliskich

My polscy żołnierze od Gór Świętokrzyskich(1),

Lecz chciały niebiosa, by krew nam na wrzosach

Wolności ścieliła kobierce.

Więc szumcie nam, jodły, piosenkę,

Rodacy podajcie nam rękę,

Wśród lasów, wertepów, na ostrzach bagnetów

Wolności niesiemy jutrzenkę.

Nie dbamy o spokój, nie dbamy o ciszę

A do snu nas głuchy szum jodeł kołysze,

Pod głową w chlebaku żelazo granatów,

A uśmiech na twarzy spokojny.

Więc szumcie nam jodły piosenkę...

A nasze koszary to chłodny cień lasu,

Swe głowy chronimy pod skrzydła szałasów,

A nasza dziewczyna – to stal karabina,

Choć zimna, jak piorun wybucha.

Więc szumcie nam jodły piosenkę...

A kiedy się walka z najeźdźcą rozpęta,

Suniemy po lesie jak dzikie zwierzęta,

Tu oddział nasz leży, tam gromem uderzy,

„Ponury” nas uczy brawury.

Więc szumcie nam jodły piosenkę...

Raz, kiedy na patrol szedł oddział zuchwały,

Rozpętał się ogień i kule zagrały,

Na trawie, na polu, dowódca patrolu

Padł kulą śmiertelnie rażony.

Więc szumcie nam jodły piosenkę...

Już oczy swe zamknął, pobladły jak chusta

I tylko wiatr polny całuje mu usta.

Na miękkim z traw leżu śpij, polski żołnierzu,

Coś wolnej nie dożył ojczyzny.

Więc szumcie nam jodły piosenkę...^[1]^, ^[2]^, ^[3]

(1) Jan Piwnik ps. „Ponury”, wiosną 1943 r. utworzył w Górach Świętokrzyskich jeden z największych i najbardziej operatywnych oddziałów AK. Uruchomił i ochraniał podziemną produkcję pistoletów maszynowych typu „Sten” w Suchedniowie. W lutym 1944 r. przeniesiony na Nowogródczyznę. Poległ w czasie ataku na niemiecki bunkier 16 czerwca 1944 r. pod Jewłaszami. Jedna z najpiękniejszych postaci AK, której opis znajduje się w książce C. Chlebowskiego „Pozdrówcie Góry Świętokrzyskie”. Prochy „Ponurego” po wielu trudnościach zostały w 1987 r. sprowadzone do Polski.

Check Box 1

Wariant 2

Strzałka

Choć z dala swą mamy rodzinę i bliskich,

My, polscy żołnierze od Gór Świętokrzyskich,

Lecz chciały Niebiosa, by krew nam na wrzosach

Ścieliła kobierzec wolności!

Nie dbamy o spokój, nie dbamy o ciszę,

A do snu nas głuchy szum sosen kołysze,

Pod głową, w chlebaku, żelazo granatów,

A uśmiech na ustach spokojny...

Więc szumcie nam, sosny, piosenkę,

Koledzy, podajcie swą rękę,

Wśród lasu wertepów na ostrzach bagnetów

Wolności niesiemy jutrzenkę!

A nasze koszary, to chłodny cień lasu,

Swe głowy chronimy pod drzewem szałasów,

A nasza dziewczyna, to stal karabina,

Choć zimna, jak piorun wybucha!

A kiedy się walka z najeźdźcą rozpęta,

Suniemy po lesie, jak leśne zwierzęta,

Tu oddział nasz leży, tam gromem uderzy,

Ponury nas wiedzie na boje!

Więc szumcie nam, sosny...

Raz, kiedy na patrol szedł oddział zuchwały,

Rozpętał się ogień i kule zagrały,

Na trawie, na polu, dowódca patrolu,

Padł kulą rażony śmiertelną...

I oczy już zamknął, pobladły, jak chusta,

I tylko wiatr polny całuje go w usta...

...Na miękkich traw leżu śpij, polski żołnierzu,

Coś Wolnej nie dożył Ojczyzny...

Więc szumcie nam, sosny...^[1]

Check Box 1

Wariant 3

Strzałka

Choć z dala mamy rodzinę i bliskich,

My, polscy żołnierze z Gór Świętokrzyskich,

I chciały niebiosa, by krew nam na wrzosach

Ścieliła kobierzec wolności!

Więc szumcie nam, jodły, piosenkę,

Rodacy, podajcie nam rękę!

Wśród lasów, wertepów,

Na ostrzach bagnetów

Wolności niesiemy jutrzenkę!

Nie dbamy o spokój, nie dbamy o życie,

Pościelą naszą to mchów jest podszycie.

A w płótnie chlebaków żelazne granaty

I uśmiech spokojny na licu.

Więc szumcie nam, jodły, piosenkę...

A kiedy się walka z Niemcami rozpęta,

Gonimy ich w lesie jak dzikie zwierzęta,

Tu żołnierz leży, tam granat uderzy,

A kule wciąż świszczą dokoła.

Więc szumcie nam, jodły, piosenkę...

Raz kiedyś na patrol szedł oddział zuchwały,

Rozpętał się ogień i kule świstały.

Na czele patrolu dowódca plutonu,

On został śmiertelnie raniony.

Więc szumcie nam, jodły, piosenkę...^[2]

Bibliografia

1.	Szewera Tadeusz, Straszyński Olgierd, Niech wiatr ją poniesie: antologia pieśni z lat 1939–1945, wyd. 2 poszerzone, Łódź, Wydawnictwo Łódzkie, 1975, s. 376, 377, 476–478.
2.	Świrko Stanisław, Z pieśnią i karabinem: pieśni partyzanckie i okupacyjne z lat 1939–1945: wybór materiałów z konkursu ZMW i „Nowej Wsi”, Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1971, s. 333–336. Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu i muzyki utworu.
3.	Łochowski Leon, Korniewski Wiesław, ...pieśń ujdzie cało...: śpiewnik.. T. 1, Warszawa, Oddział Kultury Departamentu Wychowania Wojska Polskiego, 1992, s. 272–274.

Więc szumcie nam jodły

Logowanie

Odzyskiwanie hasła