Wiernie strzeżemy cię, ziemio

Zgłoszenie do artykułu: Wiernie strzeżemy cię, ziemio

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Wiernie strzeżemy cię, ziemio,

rzecz robotniczą i chłopską.

Rośnij nam w łunach martenów,

w dymach kominów na Śląsku.

Łanem szumiąca pszenicy,

rytmem bijąca serc,

ciebie, jak oka źrenicy,

zawsze będziemy strzec.

Wolna dziś jesteś i piękna

z ojców tęsknoty i znoju,

z pługu, co dzwoni nam w rękach,

z broni, co grała nam w boju.

Od gór skalistych po Bałtyk,

kraju rodzinny nasz,

my zaciągamy dziś warty,

granic ludowa straż.

Pola twe szumią i kwitną,

miasta strzelają nad głową –

w łąkach nad Wisłą błękitną,

w dymach nad Odrą stalową.

Wierni ludowi i tobie,

ciebie będziemy strzec.

My odpowiemy wrogowi

siłą żołnierskich serc.

Ciszę twą leśną i polną

żołnierz okupił krwią w boju.

Broń, co walczyła o wolność,

strzeże dziś twego pokoju.

Łanem szumiąca pszenicy,

rytmem bijąca serc,

ciebie, jak oka źrenicy,

zawsze będziemy strzec.[1], [2], [3]