Zbytki stają się niezbędne a na rynku pracy bieda

towary jak narkotyki – ważne że się biznes kręci

demokracja, więc nie płaczmy, sami katów wybieramy

Przejść przez szkołę życia, by zapomnieć swoje imię

kupić, sprzedać, kupić, sprzedać – zapomnieć, że się żyje

sprzedają nam szczęście i strzelają do nas

gdy tak na dnie klatki udajemy życie

Taśma produkcyjna, a po niej suną ludzie

forsa i jej pochodne – na to teraz się poluje

nie ma idei – są tylko urojenia

oto wielka grabież na ludzkich pragnieniach

Pieprzone stosy rachunków, których ciężar cię przygniata

nie wypełnisz pit–ów wierszem, naucz się języka martwych

towary na półkach straszą, bo rozum znowu ma wychodne

wolny wybór spośród gówien będących czyimś już wyborem

Nic się nie zmienia, żenujące pop bezguście

poprzez audiotele wybieramy swych idoli

pustkę w naszych głowach tą samą pustką wypełniają

właściciele naszych mózgów, znów zabili go i uciekł

Wielki brat i jego spółka wciąż cię obserwują

zawsze obecni, choć ty nawet o tym nie wiesz

nie pukają do twych drzwi, oni są już w środku

dzień w dzień notatki z twojej głupoty robią

Nic się nie zmienia, żenujące pop bezguście

poprzez audiotele wybieramy swych idoli

pustkę w naszych głowach tą samą pustką wypełniają

właściciele naszych mózgów, znów zabili go i uciekł

To jest bitwa o twój mózg, jesteś już na celowniku

to jest bitwa o twój mózg, jesteś już na celowniku

to jest bitwa o twój mózg, jesteś już na celowniku

to jest bitwa o twój mózg, czy znasz już wieści z frontu?^[1]