Wiwat dzisiaj Boskiej Istności, gdy zstępuje z niebios w niskości!
Już się ono, spełniło, co pod figurą było.
Wesele na ziemi, gdy Boga widzimy.
Krzyknij, świecie, z wielkiej radości!
Już Proroków pismo spełnione, gdy widzimy Słowo wcielone:
Szymon się weseli, gdy słyszy, że Anieli.
Bogu wyśpiewują, pokój oznajmują.
Serce całe radość przenika.
Już Ojcowie to prosili, czego wszyscy sobie życzyli,
Płacząc, jęcząc wzdychali, rosy z nieba wołali:
„Spuśćcie nam obłoki, wydajcie nam w skoki,
Żebyśmy tu dłużej nie byli”.
Słodki Jezu, jak Ci dziękować, gdyżeś zstąpił Ojców ratować.
Gdy Ojcowie już w niebie, przyjmij dzieci do Siebie;
Przyjmij Ojców syny i matek dzieciny.
Niechaj Święci i nas ratują.
Wiwat, wiwat! Wielka ochota, gdy Bóg nieba otworzył wrota;
Nieskończone radości, gdy Bóg w Swojej miłości,
Piekło zawojował i czarta przykował.
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 102. |
2. |
Flasza Tomasz, 50 najwięcej używanych kolęd, Kraków, Antoni Piwarski i Spółka, 1930, s. 28, 29. |
3. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.
