Wysławiajmy Chrystusa Pana,
Który starł śmierć i szatana.
Z nim bolały słońce, miesiąc
I stworzenie z Stwórcą cierpiąc. Alleluja.
Z męki Pańskiej i Anieli
Płaczu z żalem powód mieli.
Skały pękły, ziemia drżała,
Zasłona się święta rwała. Alleluja.
I umarli żałowali,
Na żal z grobów powstawali.
Łzy Marye nad Nim lały,
A żołnierze przeszydzali. Alleluja.
Apostołowie, uczniowie,
Rozbiegli się po swej Głowie.
Wszystek Kościół był w żałobie,
Z męki Pańskiej czuł żal w sobie. Alleluja.
Gdy zaś Chrystus zmartwychwstaje,
Wszystkim radość wielką daje.
Szczęście czuje wsze stworzenie:
„Dokonane odkupienie!” Alleluja.
I Anieli dzisiaj w bieli
Po żałobie są weseli.
Ruszył ten dzień i kamienie
Grobu czyniąc odwalenie. Alleluja.
I umarli ucieszeni,
Gdy w otchłaniach nawiedzeni.
Już żołnierze tryumf głoszą,
Próżno Marye maść noszą. Alleluja.
Apostołowie, uczniowie
Zbiegają się ku swej Głowie.
Wszystek Kościół dziś w radości.
Woła, śpiewa w pobożności. Alleluja.
O Zwycięzco, Chryste Panie!
Daj nam z Sobą zmartwychwstanie.
Wszyscy chcemy być u Ciebie
W chwale Twojej, wiecznie w niebie. Alleluja.[1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 140, 141. |