I
Kufry i beczki wypchane skarbami,
W tęczę rozlewa się skarbów blask.
Złote patery, kielichy i dzbany,
I perły! Perły te córki gwiazd!
Szklą się rubiny w pierścieniach i koliach,
Kopce szafirów błękicą wzrok,
W skrzyni z bursztynu bezcenny śpi foliał,
A obok srebrzy się monet stos.
II
Kufry i beczki wypchane skarbami,
Można by ubrać monarszy dwór:
Jedwabne suknie i fraków aksamit,
I adamaszki, kaszmiry, tiul…
Mieszają się skarbów barwy i kształty;
Przy gobelinach kolekcja waz,
Rzeźby rzucone na perskie dywany,
Kryształ wtulony w królewski płaszcz.[1]
1. |
Kmita, Rafał |
2. |