Zgłoszenie do artykułu: Za dalą dal

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Wariant 1

Strzałka

Ja wiem,

Wiem,

Że gór tych

Siedem jest.

Wiem też,

Wiem,

Przejść muszę

Siedem rzek!

I ciągle dal,

Za dalą dal,

Zawieje, śnieżyce i żar, i kurz.

I nie wiem nawet już,

Czy tam gdzieś

Będzie kres.

Już w żadnych

Oczach

Nie będę

Mieszkać mógł.

Już w każdych

Włosach

Zobaczę

Wstęgę dróg!

I ciągle dal,

Za dalą dal,

Zawieje, śnieżyce i żar, i kurz.

I nie wiem nawet już,

Czy tam gdzieś

Będzie kres.

Ja wiem,

Czemu

Zaszumiał

Nagle wiatr.

Słyszę,

Mówi,

Że w drogę

Na mnie czas

I ciągle dal,

Za dalą dal,

Zawieje, śnieżyce i żar, i kurz

I nie wiem nawet już,

Czy tam gdzieś

Będzie kres[2]

Wariant 2

Strzałka

Ja wiem,

Wiem,

Że gór tych

Siedem jest.

Wiem też,

Wiem, też

Przejść muszę

Siedem rzek!

I ciągle dal,

Za dalą dal,

Zawieje, żar, i kurz.

I nie wiem nawet już,

Czy tam gdzieś

Będzie kres.

Już w żadnych

Oczach

Nie będę

Mieszkać mógł.

Już w każdych

Włosach

Odnajdę

Wstęgę dróg!

I ciągle dal,

Za dalą dal,

Śnieżyca i kurz.

I nie wiem nawet już,

Czy tam gdzieś

Będzie kres.

Piszę do Ciebie takie rzeczy

Bo wiem, że ty rozumiesz i czujesz

A, że tak rzadko piszę to dla tego

Że nie starczy mi sił na wszystko

Piszę do Ciebie również nie dla tego

Że nie szukam pomocy czy pocieszenia

Ty wiesz, że tak daleko jak zapędziłem się

Nikt pomóc raczej nie może

To jest sprawa miedzy mną a mgłą

Ja wiem,

Dlaczego

Zaszumiał

Nagle wiatr.

I słyszę,

Mówi,

Że w drogę

Na mnie czas

I ciągle dal,

Za dalą dal,

Zawieja, żar i kurz

I nie wiem nawet już,

Czy tam gdzieś

Będzie kres[3]

Bibliografia

1. 

Wolański, Ryszard

2. 

Myszkowski, Krzysztof, Stare Dobre Małżeństwo. Antologia, wyd. 3, Łódź, Dalmafon, 2004, s. 110.

3. 

http://www.jerzysatanowski.com/piosenki.za_dala_dal.html
Strona internetowa Jerzego Satanowskiego [odczyt: 29.10.2015].

4. 

https://slawomirzygmunt.pl/o-mnie/muzyk/dyskografia/179-dokad-idziesz-do-slonca
Oficjalna strona internetowa Sławomira Zygmunta [odczyt: 03.01.2020].