Zagubieni, zasmuceni

Zgłoszenie do artykułu: Zagubieni, zasmuceni

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

We dwoje a coraz mniej siebie znamy,

Każdego dnia

Nasz wczorajszy świat

W bezdenny żal zaklinamy.

Wciąż dalej – w chaosie spraw sens gubimy,

Niepewni już

Przemierzonych dróg,

Wchodzimy w czas wielkiej zimy...

Lecz jeszcze przy sobie –

– W dłoni druga dłoń,

Choć już w każdym słowie

Dźwięczy obcy ton...

Zagubieni –

– Noc na dwoje rozdziela nam sny.

Zasmuceni –

– W niespełnieniu uczymy się żyć

Jak gdyby nigdy nic,

Chociaż w oczach znowu łzy,

Wciąż czekamy, by do drzwi

Zastukał lepszy świt,

I znów dodał nam sił.

Na oślep szukamy słów, w wielkiej ciszy,

Wierzymy wciąż,

Że pozwoli los

Serc naszych bicie usłyszeć.

W milczeniu mijamy się zagonieni

I tylko czas

Coraz dzieli nas,

Czas, który w smutek się zmienił.

Lecz jeszcze przy sobie –

– W dłoni druga dłoń,

Choć już w każdym słowie

Dźwięczy obcy ton...[1]

Bibliografia

1. 

http://www.teksty.agencja-as.pl
Baza tekstów Andrzeja Sobczaka [odczyt: 19.01.2017].