Wariant 1
StrzałkaZranionym jest od ciebie, Kloryndo kochana,
o, jak mię bardzo boli ta okrutna rana.
Serce moje omdleje od wielkiej boleści,
już nie wiem, co ma czynić z ciężkiej swej żałości.
U ciebie, ma Klaryndo, żądam pocieszenia,
mam ufność, że dostąpię tego uleczenia.
O, nie bądźże tak sroga, zażyjże litości,
już nie daj memu sercu trwać długo we mdłości.[1], [2], [3], [4]
Wariant 2
StrzałkaZranionym jest od ciebie, Kloryndo kochana,
o, jak mię bardzo boli ta okrutna rana.
Serce moje omdleje od wielkiej boleści,
już nie wiem, co ma czynić z ciężkiej żałości.
U ciebie, ma Klaryndo, żądam pocieszenia,
mam ufność, że dostąpię tego uleczenia.
O, nie bądźże tak sroga, zażyjże litości,
już nie daj sercu memu trwać długo we mdłości.[5]
1. |
|
2. |
|
3. |
Szweykowski Zygmunt M., Barok. 3, Noty, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1969 |
4. |
Feicht Hieronim, Muzyka staropolska: wybór nie publikowanych utworów z XII–XVIII wieku, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1966, s. 248, 249, 394. |
5. |
Perz Mirosław, Golos Jerzy, 6 pieśni staropolskich, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1969 |
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.