Grupa instrumentalna utworzona w 1968 r. z byłych muzyków zespołu Tajfuny oraz jazzmanów przez Zbigniewa Bizonia – ten. sxf., org., kierownik muzyczny, z Krzysztofem Bańkowskim – bg., Wiesławem Ejssymontem – tr., Bohdanem Kendelewiczem – g., Januszem Mieszkiem – tbn., Jerzym Tumidajskim – dr. Towarzyszyła na estradzie i w nagraniach wokaliście Stanowi Borysowi. Zespół zadebiutował w marcu 1968 r. w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki, w której zajął I miejsce piosenką Lepiej późno niż wcale. Zdobył:

– Srebrnego Kormorana na Przeglądzie Zespołów Estradowych w Olsztynie w 1968 r. za program Inter Musica Show,

– nagrodę jury dziennikarzy za interpretację dla Stana Borysa na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’68 za piosenkę To ziemia,

– Brązową Kotwicę na I Festiwalu Zespołów Młodzieżowych w Sopocie w 1968 r.

Uczestniczył w Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’68, koncertach TV i imprezach estradowych w kraju i za granicą, m.in. w ZSRR, Czechosłowacji, Austrii, NRD, RFN. W 1969 r. nagrał LP Stan Borys i Bizony: To ziemia. Po odejściu Stana Borysa w marcu 1970 r. krótko towarzyszył Zdzisławie Sośnickiej. Rozwiązał się latem 1970 r.

Jest bohaterem hasła w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 4 w reż. Ryszarda Wolańskiego). Z zespołem współpracowali także: Andrzej Dorawa – tbn., Ryszard Gromek – dr., Marta Martelińska – voc., Paweł Niezgoda – tr^[1].