Nazwa zespołu powstała na kanwie twórczości Witkacego, gdzie postać Genezypa Kapena funkcjonuje jako alter ego autora. Zespół powstał w maju 1985 r. w wyniku rozłamu w punkowej formacji Wee Wees. Obecnie występuje jako trio: Janusz „Gonzo” Mika – voc., bg.; Jacek Buzdygan – g. (Beans) i Jarosław Gil – dr. (Nocny Patrol). Wielokrotnie eksperymentował ze składem, przez który przewinęli się, m.in.: Chris Grey – voc. (Plastic People), Ewa Lang – voc. (PRL), Marek Migdalski – g. (eks-Dekiel), Krzysztof Piskadło – g. (Vavel Underground), Robert Lenert – hca. czy Tomasz Kudyk – tr. z sekcją dętą jazzowego New Bone.

Swój pierwszy koncert zespół zagrał podczas festiwalu Poza Kontrolą w Warszawie w 1985 r. Występował na terenie całego kraju. Zagrał około 100 koncertów, występując, m.in., z Ankh, Deuterem, Dezerterem, Elektrycznymi Gitarami, Farben Lehre, Idem, Inkwizycją, Izraelem, Post Regimentem, PRL-em, Püdelsami, Sztywnym Palem Azji, T.Love oraz francuskim Skaferlatine. Wziął udział w kilku imprezach charytatywnych, m.in. na rzecz odnowy zabytków Krakowa – w Barbakanie i Domu Polonii oraz na rzecz pomocy Polakom zamieszkałym na Wschodzie (klub „Pod Gruszką”). W 1991 r. odbył trasę koncertową po Litwie.

Jego muzyka stanowi interesującą kompilację muzyki przełomu lat 70. i 80., to jest: ostrego rocka, punka, rockabilly, muzyki ska i reggae. W repertuarze ma, m.in.: covery Boba Marleya (Get Up Stand Up), grupy Deadlock (Ambition) i Motörhead (Kill by Death). Kilkakrotnie wchodził do studia, co zaowocowało nagraniem obszernego materiału, który jednak nigdy nie został wydany. Wyjątkiem jest kaseta z 1992 r. wydana nakładem Fali, zatytułowana Polski Bronx. Znajdziemy tutaj takie kompozycje, jak: Kieliszek goryczy (duet wokalny Gonza i Avy Niedermeier), śpiewana po rosyjsku Simona, muzyczna ilustracja Mistrza i Małgorzaty Bułhakowa czy tytułowy Polski Bronx, będący prekursorskim songiem dla idei „małych ojczyzn” (w tym wypadku krakowskiej dzielnicy Krowodrza). Wśród nowszych utworów zespołu można wymienić, m.in.: rapowy Kazek – historia opowiedziana słowami dresiarza, Nie boję się – świat widziany oczami kloszarda, w rytmie ska, Dual – utwór o rozszczepieniu jaźni, łączący hardcore i reggae, autobiograficzny Genezyp Kapen oraz Egzekutor – opowieść o „cynglu” mafii.

Początkowo Genezyp Kapen występował z hasłem „No message” (bez przesłania). Obecnie w swoich tekstach stara się bronić zdrowego rozsądku i – w pewnym zakresie – wartości konserwatywnych. Krytykuje kicz, atakuje głupotę i tzw. „łatwe” postawy^[1].