Zespół wokalno-instrumentalny utworzony w 1978 r. w Warszawie przez Zbigniewa Hołdysa w składzie: Barbara Górecka (Barbara Trzetrzelewska), Ewa Korczyńska – voc., Zbigniew Hołdys – g., voc, lider, Wojciech Morawski – dr., Paweł Tabaka – pf., Zdzisław Zawadzki – bg. Zadebiutował nagraniami radiowymi dla Programu III Polskiego Radia. Występował w lokalach gastronomicznych i na koncertach w kraju i w ośrodkach polonijnych USA. W 1980 r. przekształcił się w zespół rockowy o tej samej nazwie w składzie: Zbigniew Hołdys – g., voc., lider, Ryszard Sygitowicz – g., Piotr Szkudelski – dr., Zdzisław Zawadzki – bg.

Wystąpił po raz pierwszy w sierpniu 1980 r. na koncercie w klubie studenckim „Stodoła” w Warszawie. W listopadzie 1980 r. do zespołu dołączył Grzegorz Markowski – voc. Zdobył wielką popularność zarówno muzyką, jak i kontestacyjnymi tekstami Zbigniewa Hołdysa i Bogdana Olewicza. W 1982 r. Ryszarda Sygitowicza zastąpił Andrzej Urny, a Zdzisława Zawadzkiego Andrzej Nowicki. Rok później wskutek nieporozumień Zbigniew Hołdys rozwiązał zespół. Powrócił na estradę w kwietniu 1987 r. w składzie z 1982 r. Wystąpił na trzech koncertach w Gdańsku, Katowicach i Warszawie.

W 1989 r. wyjechał na koncerty do USA w składzie: Zbigniew Hołdys – g., voc., Mieczysław Jurecki – bg., Jacek Krzaklewski – g., Piotr Szkudelski – dr. Tam w 1991 r. ponownie został rozwiązany przez Zbigniewa Hołdysa. Z jego inspiracji w latach 1992–1993 ukazały się w kraju trzy CD, wydane przez „Intersonus”, z dawnymi nagraniami zespołu oraz nagraniami lidera m.in. z Haliną Frąckowiak, Anną Jantar, Lidią Stanisławską i Barbarą Trzetrzelewską.

W listopadzie 1993 r. reaktywował się bez Zbigniewa Hołdysa w składzie: Grzegorz Markowski – voc., Jacek Krzaklewski – g., Andrzej Nowicki – bg., Ryszard Sygitowicz – g., Piotr Szkudelski – dr. Odbył tournée po ośrodkach polonijnych USA i Kanady.

Po raz pierwszy w nowym składzie w Polsce wystąpił w styczniu 1994 r. Koncertował w wielu miastach kraju. Nagrał CD Perfect: Jestem. W 1998 r. Ryszarda Sygitowicza zastąpił Dariusz Kozakiewicz, a Andrzeja Nowickiego Piotr Urbanek. Jest laureatem Grand Prix na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’99. O historii zespołu opowiada hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” (odcinek 85 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego)^[1].