Kompozytor, pianista i aranżer. Studiował kompozycję u Stanisława Wiechowicza w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Jako kompozytor zadebiutował w 1957 r. piosenką Wiatr. Od 1959 r. współpracuje z Piwnicą Pod Baranami jako pianista, akompaniator oraz kompozytor repertuaru dla jej czołowych wykonawców, m.in. Mieczysława Święcickiego i Ewy Demarczyk. Występował w kraju i za granicą, m.in. w Austrii, RFN, Francji, Holandii, Belgii, Rumunii, Włoszech, Szwecji, Wielkiej Brytanii i ZSRR oraz kilkakrotnie w ośrodkach polonijnych USA i Kanady. Dokonał licznych nagrań dla archiwum Polskiego Radia i płytowych. Wykłada w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie.

Wystąpił w filmach dokumentalnych Piwnica Pod Baranami i Zygmunt Konieczny. Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 51 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego). O swoim życiu i twórczości opowiada w książce Leszka Polonego, Witolda Turdzy, Wciąż szukam tamtej trąbki : rozmowy z Zygmuntem Koniecznym, wydanej przez Państwowe Wydawnictwo Muzyczne w 2007 r.

Jest laureatem:

– nagrody specjalnej na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’63 za kompozycję i aranżację piosenek Karuzela z madonnami, Czarne anioły i Taki pejzaż,

– nagrody specjalnej na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’63 za Czarne anioły,

– II nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’64 za Grande valse brillante,

– nagrody Ministra Kultury i Sztuki za twórczość muzyczną i kompozytorską oraz jej prezentację na estradzie i festiwalach piosenki polskiej na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’91,

– dwóch nagród miasta Krakowa w 1974 r. i nagrody Polskiego Radia i Telewizji w 1978 r. za twórczość kompozytorską,

– pierwszych nagród za muzykę do sztuk Wyzwolenie w Kaliszu w 1976 r., Noc listopadowa w Opolu w 1977 r. i Wzorzec dowodów metafizycznych we Wrocławiu w 1986 r.,

– pierwszych nagród za muzykę do filmów Klucznik w Olsztynie w 1980 r., Bruno Schulz w Krakowie w 1985 r., Pasażerowie na gapę w Budapeszcie w 1990 r., Jańcio Wodnik w Gdańsku w 1990 r.,

– I nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Kultury Żydowskiej w Krakowie w 1990 r.,

– Złotych Lwów Gdańskich za muzykę do filmów Ucieczka z kina „Wolność”, Opowieść o „Dziadach” Adama Mickiewicza. Lawa i Pogrzeb kartofla w 1990 r.,

– I nagrody za muzykę do filmu Pasażerowie na gapę na festiwalu filmowym w Budapeszcie (Węgry) w 1990 r.,

– I nagrody za muzykę do filmu Grający z talerza na festiwalu filmowym w Mińsku (Białoruś) w 1996 r.,

– Polskich Nagród Filmowych w kategorii najlepsza muzyka w 1999 r. (Historia kina w Popielawach) i w 2000 r. (Prymas – trzy lata z tysiąca),

– nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk 2000 w kategorii płyta roku – oryginalna ścieżka dźwiękowa (CD Zygmunt Konieczny: Prymas – trzy lata z tysiąca),

– Polskiej Nagrody Filmowej w kategorii muzyka w 2003 r. (Pornografia).

Jest kompozytorem baletu Lep na muchy; musicali Śnieżyce i Wilki (libr. Agnieszka Osiecka) oraz Skrzydła polskie; muzyki teatralnej do blisko pięćdziesięciu spektakli dla teatrów w kraju i za granicą oraz dla Teatru TV, m.in. do Biesów, Dybuka, Nocy listopadowej (reż. Andrzej Wajda), Dziadów, Snu nocy letniej, Wyzwolenia (reż. Konrad Swinarski), Portretu, Wiśniowego sadu (reż. Jerzy Jarocki), Tańca śmierci (reż. Bogdan Husaakowski), Mistrza i Małgorzaty (reż. Maciej Englert), Affabulazione (reż. Tadeusz Łomnicki), Sztukmistrza z Lublina (reż. J. Szurmiej); muzyki filmowej; piosenek^[1].