Poetka, autorka powieści, sztuk teatralnych i tekstów piosenek. Absolwentka Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego i Wydziału Reżyserii Filmowej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Córka pianisty i kompozytora Wiktora Osieckiego. W latach 1954–1957 współpracowała z prasą literacką i codzienną, m.in. z „Głosem Wybrzeża”, „Nową Kulturą”, „Sztandarem Młodych” i „Po prostu”. Publikowała tam reportaże i eseje. Później pisała także do „Literatury”, „Kultury” i „Polski”. W latach 1954–1972, jako autorka i członek rady artystycznej, związana była z Studenckim Teatrem Satyryków w Warszawie. Jako autorka tekstów zadebiutowała w nim w 1955 r. piosenką List z wakacji. W latach 1963–1968 współpracowała z Radiowym Studiem Piosenki. Tworzyła także dla teatru, estrady, radia i TV.

Jest autorką dyplomowej etiudy filmowej Słoń; dramatu Znajomi znajomych; cyklu esejów Galeria potworów; sztuk teatralnych Niech no tylko zakwitną jabłonie, Oskarżeni (współautor Andrzej Jarecki), Inżynier destruktor, Najpiękniejszy z całej wsi, Łotrzyce i Świnka; widowisk muzycznych Śnieżyce, Wilki (muz. Zygmunt Konieczny), Dziś straszy (muz. Andrzej Zieliński), Apetyt na czereśnie (muz. Adam Sławiński), Opera spod ciemnej gwiazdy (muz. Adam Sławiński), Ostatnie bolero (muz. Jerzy Satanowski); monodramu Biała bluzka; poematu Tańce polskie; powieści Ametysty (drukowana w odcinkach), Zabiłam ptaka w locie, Czarna wiewiórka, Szpetni czterdziestoletni, Rozmowy w tańcu; powieści dla dzieci i młodzieży Dzień dobry Eugeniuszu, Ptaszkowie, Szczególnie małe sny i Wzór na diabelski ogon; zbiorów poetyckich Kolory, Wyszłam i nie wróciłam, Listy śpiewające, Sztuczny miód, Żywa reklama, Śpiewające piaski, Opisanie szopki, Imionnik z kwiatem i Wada serca; słuchowisk radiowych i programów TV, m.in. cykli Listy śpiewające i Sentymenty; tekstów piosenek do spektaklu Sztukmistrz z Lublina; tekstów piosenek do filmów Prawo i pięść, Czterej pancerni i pies, Gangsterzy i filantropi oraz Małżeństwo z rozsądku; tekstów piosenek do motywów przewodnich filmów Noce i dnie oraz Jan Serce; tekstów piosenek dla kabaretów „Bim-Bom”, „Piwnica pod Baranami”, „Pod Egidą”, Studencki Kabaret Satyryków i Kabareciku Olgi Lipińskiej; tekstów piosenek estradowych m.in. dla Alibabek, Ewy Bem, Stana Borysa, Czerwonych Gitar, Andrzeja Dąbrowskiego, Marii Jeżowskiej, Kaliny Jędrusik, Seweryna Krajewskiego, Haliny Kunickiej, Łucji Prus, Maryli Rodowicz, Ireny Santor, Urszuli Sipińskiej, Skaldów, Jaremy Stępowskiego, Teresy Tutinas, Magdy Umer i Violetty Villas.

Jej karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 78 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego) oraz cykl telewizyjnych wywiadów Rozmowy o świcie i zmierzchu i wspomnieniowy program Zielono mi na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1997 r. (reż. Magda Umer).

Jest laureatką:

– nagrody indywidualnej za Piosenkę o okularnikach oraz wyróżnień za piosenki Solo na kontrabasie, Kochankowie z ulicy Kamiennej, Czerwony Kapturek, Gdzie jest szlagier?, Białe małżeństwo i Ulice wielkich miast na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’63,

– nagrody specjalnej na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’64 za Nim wstanie dzień,

– III nagrody na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’65 za Jak na Paryż,

– nagrody Ministra Kultury i Sztuki za Na całych jeziorach ty i II nagrody w koncercie Premiery za Dookoła noc się stała na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’66,

– nagrody Przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu za Zielono mi i nagrody dziennikarzy za W żółtych płomieniach liści na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’70,

– nagrody Towarzystwa Przyjaciół Opola na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’72 za Z kujawiakiem,

– wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’73 za Diabeł i raj,

– Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’73 za Diabeł i raj oraz Małgośka,

– II nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Interwizji Sopot ’77 za Nie spoczniemy,

– nagrody dziennikarzy na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’87 za Polską Madonnę,

– nagrody Przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’89 za wybitną twórczość literacką,

– wyróżnienia na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’90 za Moją młodość,

– nagrody Programu III Polskiego Radia im. Mateusza Święcickiego w 1994 r.,

– Nagrody Artystycznej Polskiej Estrady Prometeusz ’94.

W 1997 r., po śmierci autorki, jej imię otrzymały: studio koncertowe Programu III Polskiego Radia w Warszawie, Teatr Atelier w Sopocie oraz nagroda dla uczestników konkursu Olsztyńskie Spotkania Zamkowe „Śpiewajmy Poezję”. Od 1998 r. organizowany jest przez przyjaciół autorki konkurs amatorów na interpretację jej piosenek pod nazwą Pamiętajmy o Osieckiej. Podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej Opole 2002 odsłonięto w amfiteatrze jej pomnik wg projektu Mariana Molendy (obecnie na dziedzińcu Uniwersytetu Opolskiego).

Od 2005 r. nakładem Państwowego Wydawnictwa Muzycznego i Fundacji Okularnicy im. Agnieszki Osieckiej ukazują się tomiki z poezją i piosenkami autorki pod wspólnym tytułem Wielki śpiewnik Agnieszki Osieckiej. W 2007 r. podczas święta Saskiej Kępy w Warszawie odsłonięto jej pomnik wg projektu Dariusza Kowalskiego, obok kawiarni „Sax”, której była bywalczynią^[1].