Aktorka i piosenkarka. Absolwentka Studia Dramatycznego Iwo Galla. Debiutowała w 1946 r. w Teatrze Wybrzeże w Gdyni. Później grała w teatrach Łodzi (1949 r.) i Wrocławia (1950–1952). Od 1953 r. związana z warszawskimi scenami: Teatrem Nowej Warszawy (1953–1956), Komedią (1956–1957), Dramatycznym (1957–1964), Narodowym (1964–1968), a także Syreną, Współczesnym. Kreowała kilkadziesiąt ról teatralnych na scenie i w Teatrze TV, m.in.: Żony (Santa Claus reż. Janusz Majewski), Laury (Dwa teatry reż. Kazimierz Braun), Beatki (Przesada reż. Konrad Swinarski), Żony (Pat reż. Robert Gliński), Sophie (Sztuka przekładu reż. Laco Adamik), Babci (Agnieszka – skrawek nieba reż. Krystyna Krupska-Wysocka), Pani (Ogrodnik i jego chlebodawcy reż. Krystyna Krupska-Wysocka), Lindy (Śmierć komiwojażera reż. Kazimierz Karabasz), Klary (Wizyta starszej pani reż. Jerzy Gruza), Róży (Dom kobiet reż. Jan Kulczycki), Królowej (Mandragora reż. Elżbieta Klekow), Ani (Nominacja reż. Jan Bratkowski), Onej (Nie ma takiego problemu Izabella Cywińska), Adeli (Człowiek stamtąd reż. Andrzej Zakrzewski), Zenobii (Żałuję, że ja to nie ja reż. Józef Słotwiński), Kleantys (Amfitrion reż. Ewa Bonacka), Córki (Próba generalna reż. Sylwester Chęciński), oraz w sztukach Kochanek (reż. Zygmunt Hubner), Co się właściwie stało Betty Lemon? (reż. Tomasz Wiszniewski), Świeca zgasła (reż. Czesław Szpakiewicz), Jak się wam podoba, Wiśniowy sad, Śluby panieńskie, Turandot, Indyk, Garbus.

W 1953 r. zadebiutowała w filmie, od 1959 r. współpracowała z radiem i telewizją, a także z kabaretami Pod Egidą i U Lopka. Brała udział w telewizyjnych cyklach kabaretowych i widowiskach muzycznych: Kabaret Starszych Panów, Kabaret Jeszcze Starszych Panów (reż. Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski), Piosenka jest dobra na wszystko (reż. Jerzy Wasowski), Deszczowa suita, Będzie weselej (reż. Jeremi Przybora), Kabarecik Olgi Lipińskiej, Gallux Show, Kabaret... bez tytułu, Głupia sprawa, Zielona geś i różne inne, Cudów nie ma (reż. Olga Lipińska), Czarny kot (reż. Kazimierz Rudzki), Mieliśmy wtedy po 16 lat (reż. Jerzy Dobrowolski), Czy pamiętasz, czyli uroki grafomanii (reż. Ewa Bonacka), Kabaret u lekarza, Kabaret kolejowy (reż. Barbara Borys-Damięcka), Żołnierz królowej Madagaskaru (reż. Wanda Laskowska), Maskarada (reż. Adam Hanuszkiewicz).

Od 1983 r. przebywa w USA, gdzie także pracowała jako aktorka i reżyserka. Grała w 1983 r. w Hollywood tytułową rolę w Matce Witkacego (reż. Leonidas Dudarew-Ossetyński), dla Polsko-Amerykańskiego Zespołu Teatralnego im. Heleny Modrzejewskiej wyreżyserowała Kram z piosenkami Leona Schillera. Od 1996 r. podczas kilkumiesięcznych pobytów w kraju zagrała w widowiskach TV Komedianci (reż. Anna Minkiewicz), Sceny domowe (reż. Andrzej Zakrzewski).

Jej dokonaniom artystycznym poświęcono programy TV, m.in.: Spotkanie z Barbarą Krafftówną, Artystka ze spalonego teatru cz. I i II oraz książkę Lidii Kuchtówny Barbara Krafftówna, wydaną w 1975 r^[1].