Piosenkarka, także aktorka, dziennikarka i pisarka. Dzieciństwo spędziła w Rumunii. Od siódmego roku życia uczyła się gry na skrzypcach w Conservatoriul de Musica si Arta Dramatica w klasie Iona Pirlei. Edukację przerwała wojna. Do Polski przyjechała w 1947 r. Zamieszkała we Wrocławiu. Współpracowała z tamtejszym kołem teatralnym Młodzieżowego Domu Kultury, prowadzonym przez Szymona Szurmieja. Po maturze uczyła się w kieleckim Studium Teatralnym Ireny i Tadeusza Byrskich.

W 1951 r., po wygraniu konkursu, została lektorką Rozgłośni Polskiego Radia we Wrocławiu. Jako piosenkarka debiutowała we wrocławskim kabarecie dziennikarzy „Kaczka”, gdzie śpiewała głównie piosenki francuskie. W latach 1956–1958 była aktorką Teatru Ziemi Łódzkiej i Teatru Objazdowego w Lublinie. Śpiewała także z zespołem jazzu tradycyjnego Siedem Czarcich Łap. W 1958 r. zwyciężyła w konkursie muzycznym miasta Lublina, dokonała także pierwszych nagrań radiowych. W 1958 r. przeniosła się do Krakowa, gdzie współpracowała z klubem „Pod Jaszczurami” i kabaretem „Kundel”.

W 1965 r. koncertowała w Paryżu i Lyonie. Rok później wystąpiła z grupą polskich wykonawców w programie estradowym Grand Music-Hall de Varsovie w paryskiej Olympii. Od połowy lat 70 występuje z własnymi recitalami w kraju i za granicą. Koncertowała m.in. wielokrotnie we Francji oraz w RFN, NRD, ZSRR, Rumunii, Bułgarii, Jugosławii, Czechosłowacji, na Węgrzech i w Australii.

Piosenki w jej interpretacji zdobyły nagrody i wyróżnienia, m.in. na Krajowych Targach Piosenki w Rzeszowie w 1965 r., w Radiowej Giełdzie Piosenki w Warszawie w 1965 r., na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu:

– III nagroda dla Nie chodź tą ulicą w 1966 r.,

– nagroda Przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej dla Po co nam to było w 1967 r.,

– nagroda dziennikarzy dla Romantyczności w 1969 r.,

– nagroda Towarzystwa Przyjaciół Opola dla Chlebem i solą w 1970 r.

Zagrała w filmach TV Żelazna obroża i Strachy. Jej karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 99 (reż. Ryszard Wolański). Jest autorką artykułów prasowych, audycji radiowych, programów TV oraz książek Ptak smutnego stulecia (o Édith Piaf), Hymn życia i śmierci – Opowieść o Édith Piaf, Za kulisami sławy, Maestra – Opowieść o Wandzie Wiłkomirskiej, Krótka opowieść o piosence i autobiografii Kocham świat^[1].