Piosenkarka. Ukończyła Technikum Szklarskie w Polanicy Zdroju. Rekomendowana Tadeuszowi Sygietyńskiemu przez poznańskiego dyrygenta Zdzisława Górzyńskiego została w 1951 r. przyjęta do Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze”.

W 1959 r., po odejściu z Mazowsza, rozpoczęła samodzielną działalność estradową. Jako solistka wystąpiła po raz pierwszy publicznie w grudniu 1959 r., dokonała także pierwszych nagrań dla archiwum Polskiego Radia, m.in. piosenkę Straciłam twe serce z filmu Wrzos.

Współpracowała z kabaretami „Wagabunda”, „U Kierdziołka” i Karuzela Warszawska. Koncertowała w wielu krajach Europy, obu Ameryk, Azji i Australii. Dokonała licznych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia, płytowych oraz do filmów Przygoda na Mariensztacie, Klub kawalerów, Gangsterzy i filantropi, Przygoda z piosenką. Zrealizowała recitale TV, m.in. Powrócisz tu, Ja jestem twoja, czyli śpiewa Irena Santor, Malowanki polskie, Bez próby – Irena Santor, Dzisiaj śpiewa się inaczej, Pieśni Stanisława Moniuszki, cz. 1 – Błyszczą krople rosy, cz. 2 – Płyń dźwięczny głosie, Chęć na życie i Benefis Ireny Santor. Jej karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 114 (reż. Ryszard Wolański).

Jest m.in. laureatką:

– I nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’61 za interpretację piosenki Embarras,

– nagrody Przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu w 1966 r.,

– I nagrody w koncercie Premiery na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’66 za piosenkę Powrócisz tu,

– III nagrody na festiwalu w Tokio (Japonia) w 1971 r. za interpretację piosenki Może już jutro,

– nagrody miasta stołecznego Warszawy w 1970 r.,

– nagrody publiczności na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’74 za Nalej mi wina,

– nagrody publiczności na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’75 za Idzie miłość,

– nagrody Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji w 1979 r.,

– Grand Prix na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’79,

– Grand Prix na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’91 za wybitne osiągnięcia w sztuce interpretacji piosenki,

– Wiktora w 1992 r. dla najpopularniejszej postaci TV w dziedzinie estrady,

– Nagrody Artystycznej Polskiej Estrady Prometeusz ’94,

– Bursztynowego Słowika na Sopot Festival 2002 za całokształt działalności artystycznej,

– nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk 2006 (tzw. Złoty Fryderyk) za całokształt twórczości

Piosenkarce przyznawano również wiele licznych nagród honorowych i prestiżowych, m.in. Najpopularniejszej Piosenkarki Roku wśród Polonii amerykańskiej (dwukrotnie), Złotego Mikrofonu miasta Chicago, Złotych Kluczy miasta Buffalo, Złotej Honorowej Odznaki Legionu Kanadyjskiego.

W 1995 r. ukazały się pamiętniki Irena Santor: Miło wspomnieć w opracowaniu Violetty Lewandowskiej, wydane przez Grupę Image^[1].