Ślęzak, Roman

Zgłoszenie do artykułu: Ślęzak, Roman

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Ślęzak, Roman

Data urodzenia:

20 lutego 1909

Miejsce urodzenia:

Baranów Sandomierski (powiat tarnobrzeski)

Data śmierci:

2 lipca 1968

Miejsce śmierci:

Nisko

Informacje

Do szkoły powszechnej uczęszczał w rodzinnym miasteczku. Pochodził z biednej rodziny chłopskiej. Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1929 r. kończąc seminarium nauczycielskie w Rudniku n. Sanem. Został nauczycielem śpiewu i muzyki. W latach trzydziestych objął posadę w Szkole Podoficerskiej dla Małoletnich nr 3 w Nisku, mieście powiatowym położonym nad Sanem. Współpracował również z miejscowymi zespołami amatorskimi oraz szkolnymi. W 1937 r. napisał na użytek Szkoły Podoficerskiej dla Małoletnich piosenkę Rozszumiały się wierzby, która w latach wojny przekształciła się w pieśń partyzancką i sprawiła, że stał się popularnym twórcą.

Podczas okupacji mieszkał w Nisku. Był członkiem podziemnej organizacji nauczycielskiej TON oraz prowadził zajęcia na tajnych kompletach. Od 1 września 1945 r. uczył w Państwowym Gimnazjum, przekształconym w latach późniejszych w Państwowe Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Czarnieckiego. Współpracował z harcerstwem, opiekował się szkolnym chórem i orkiestrą, dla których pisał piosenki, a także opracowywał utwory muzyczne. W 1952 r. ukończył studia zaoczne na Wydziale Biologii Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. 1 września 1952 r. objął dyrekcję Liceum. Pełnił tę funkcję przez 15 lat, zapisując się w pamięci pedagogów oraz uczniów jako doskonały administrator, współinicjator przebudowy i rozbudowy gmachu szkolnego, a szczególnie jako lubiany przez młodzież nauczyciel. Na jego grobie zasadzono wierzbę płaczącą. Warto dodać, że dziedziniec Liceum Ogólnokształcącego jest również obsadzony wierzbami na pamiątkę dyrektora – autora pieśni partyzanckiej Rozszumiały się wierzby.

Bibliografia