Wysocka, Lidia

Zgłoszenie do artykułu: Wysocka, Lidia

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Wysocka, Lidia

Data urodzenia:

24 czerwca 1916

Miejsce urodzenia:

Rogaczew koło Kijowa

Data śmierci:

2 stycznia 2006

Miejsce śmierci:

Warszawa

Informacje

Aktorka teatralna, filmowa, estradowa i kabaretowa, także piosenkarka i reżyser[1]. Była absolwentką Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej z 1936 r. Występowała jako aktorka teatralna i filmowa – do 1939 r. zagrała w blisko 10 filmach[2], m.in. Gehenna, Papa się żeni, Wrzos, Doktor MurekZłota maska[1]. W 1936 r. dokonała swego pierwszego nagrania płytowego dla „Syreny Record”. W latach 1936–1939 występowała w Teatrze Polskim[2], gdzie zadebiutowała jako aktorka w przedstawieniu pt. Klub Pickwicka[1].

W czasie okupacji hitlerowskiej pojawiała się na scenie w kawiarni „Antresola”[2]. Po wojnie przez dwa sezony (1945–1947) współpracowała z powstającymi w Warszawie teatrami. W 1947 r. wraz z mężem Zbigniewem Sawanem przeniosła się do Szczecina. W 1953 r. powróciła do Warszawy i zaangażowała się w Teatrze Satyryków. Później grała także na innych scenach stołecznych teatrów (m.in. Teatr Mały, Teatr Nowy, Komedia, Syrena), kreując niezapomniane role m.in. w spektaklach Jadzia Wdowa, Zielony Gil, Kaprys Marianny, Mąż i żona, Wiele hałasu o nic, Łowcy głów, Wizyta starszej pani, Freuda teoria snów.

W latach 1956–1966 prowadziła kabaret Wagabunda, założony przez siebie z grupą zaprzyjaźnionych aktorów (m.in. Edward Dziewoński, Jacek Fedorowicz, Bogumił Kobiela, Maria Koterbska, Wiesław Michnikowski, Jeremi Przybora, Marian Załucki). Poświęciła się w nim przede wszystkim piosence literackiej, śpiewając zazwyczaj znane przeboje z polskimi tekstami: Człowiek, którego kocham, Rapsodia, Tak nam się zdawało, Zacna Kasia. W latach 1974–1981 występowała w Teatrze Syrena.

Niemal przez cały okres swej aktorskiej i estradowej kariery związana była z Polskim Radiem. Zagrała wiele ról w Teatrze Polskiego Radia. Na antenie Programu I prezentowała swoje felietony na aktualne tematy kulturalne, w których ujawniła talenty literackie i satyryczne[1]. Brała udział w Podwieczorkach przy mikrofonie, koncertach radiowych i estradowych[2]. Jest laureatką nagrody miasta stołecznego Warszawy (1995 r.) i Nagrody Artystycznej Polskiej Estrady Prometeusz ’96[1].

Bibliografia