Zgłoszenie do artykułu: Hej, strzelcy

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Hej, strzelcy

Ułani, ułani są!

Jadą ułany

Hej, idą strzelcy

Jadą ułani

Defilada

Klasyfikacja:

pieśń legionowa

Autor słów:

nieznany

Informacje

Popularna piosenka legionowa śpiewana prawie we wszystkich oddziałach legionowych I i II Brygady. Liczne wersje legionowe powstały w oparciu o anonimową, pochodzącą sprzed I wojny światowej (i śpiewaną na melodię ludową) piosenkę, rozpoczynającą się od słów:

Jadą husarzy,

Panienka marzy,

Husarzy, husarzy, husarzy są.

Jadą hułany,

Jedzie kochany,

Hułany, hułany, hułany są.

Inna wersja, ocenzurowana przez władze austriackie (skreślono drugą i szóstą zwrotkę), opowiadała o taborach legionowych (Zbyszko W. Mroczek, Muza Legionów Polskich 1914–1915. Oryginalne śpiewy i śpiewniki wojenne z melodyami zebrał… Kraków 1916, s. 38-39).

Zaznaczone ingerencje cenzorskie zachowały się w egzemplarzu przechowywanym w BJ (sygn. 76244 I, z. II – egz. cenzorski?):

Jadą tabory,

Pełniutkie wory.

Tabory, tabory, tabory są, hej!

Nie myśl w potrzebie,

Że to dla ciebie.

Żołnierzu, żołnierzu, żołnierzu, hej!

...Na samym przedzie

Intendent jedzie.

Morowy, opasły, okrągły, hej!

A taboryci

Rumiani, syci.

Tabory, tabory, tabory, hej!

Żołnierz przymiera,

Głód mu doskwiera.

Tabory, tabory, tabory, hej!

Żołnierz się bije,

Intendent tyje.

Tabory, tabory, tabory, hej!

Furmanów chmara

Pali cygara.

Tabory, tabory, tabory, hej!

Żołnierz się zżyma

I prymki nie ma.

Tabory, tabory, tabory, hej!

W II Brygadzie w 1916 r. powstała wersja, będąca, jak pisał Szul „przykładem złośliwości piechura, który...godzi w słabą stronę konnicy naszej”

por.: Polskie pieśni wojenne i piosenki obozowe, zebrał Ad(am) Z(agórski), Piotrków 1915, s. 51–52; Jeziorski Władysław Nowy śpiewnik polski 1914–1917. Zebrał… Kraków 1917, s. 67–68 (pt. Ułani, ułani są!)[1].

Bibliografia
Finansowanie

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.